Eindelijk weer een componist zonder pruik!
Robert Schumann werd geboren in 1810. Toen was de pruiken-mode al lang voorbij. Zijn ouders hadden een boekwinkel in een stadje in het oosten van Duitsland. Robert was verslaafd aan lezen én aan componeren. Bij het componeren probeerde hij vaak de sfeer van een boek te vertalen in muziek. Ook bedacht hij muziek die zó beeldend was dat je er vanzelf verhalen bij ging verzinnen.
Romantiek
Dat verzinnen van verhalen paste heel erg bij de Romantiek. Zo noem je de tijd waarin Schumann leefde, de 19e eeuw. De regels waar je je aan moest houden bij het componeren waren toen veel losser geworden dan in de barok-tijd of in de klassieke tijd. Bij het verhaal over Beethoven heb je al gelezen dat de mensen het in de tijd van de romantiek mooi vonden als je het gevoel van de componist in de muziek kon horen. Ook hielden ze van stukken met veel fantasie.
Pianoles
Schumann wilde niet alleen componeren. Hij wilde ook graag een goede pianist worden. Toen hij achttien jaar was nam hij les bij een hele goede pianoleraar, Friedrich Wieck.
Meneer Wieck had een dochtertje van 9, Clara. Niets bijzonders natuurlijk, Robert kwam voor de pianoles! Maar toen Clara vijftien jaar was, werden ze stapelverliefd op elkaar. Ze maakten geheime afspraakjes en drie jaar later wilden ze zelfs trouwen.
Dat vond Clara's vader niet goed. Robert Schumann had een blessure aan zijn hand gekregen. Hierdoor zou hij nooit meer een concertpianist kunnen worden. Meneer Wieck was waarschijnlijk bang dat Robert als componist niet genoeg zou kunnen verdienen om voor zijn dochter te zorgen.
Hij was een beetje overbezorgd, want Clara kon prima voor zichzelf zorgen. Ze was een uitstekende pianiste en ze maakte concertreizen naar andere landen, waarmee ze genoeg verdiende.
Eind goed al goed?
Toen Clara twintig was trouwden ze toch. Na twee jaar hadden Robert en Clara al twee kinderen. Toen kon vader Wieck natuurlijk niet meer boos blijven, want hij wilde wél zijn kleinkinderen zien!
Robert was nu getrouwd met zijn droomvrouw. Eind goed al goed, zou je denken. Helaas liep het anders.
Sombere buien
Robert kreeg last van sombere buien en soms werd hij zelfs een beetje gek. Misschien kwam het door een ziekte, misschien kwam het doordat hij een raar medicijn moest nemen van de dokters, namelijk kwik. Nu weten we dat kwik giftig is, maar toen wisten ze dat nog niet.
Tussen zijn buien door componeerde hij gelukkig veel mooie muziek. Ook hielp hij andere componisten die nog niet zo beroemd waren als hij, door reclame voor ze te maken. Dat deed hij bijvoorbeeld voor Johannes Brahms en voor Frédéric Chopin.
Toen Robert Schumann overleden was heeft Clara nog heel veel gedaan om zijn werk bekend te maken. Ze speelde zijn muziek overal en zorgde ervoor dat er mooie boeken uitgegeven werden met zijn composities.